gölgeler

baharın deniz feneri
dilinin bilediği hançer
düşlemin uçsuzluğunda tetiklenen yüreğin
bulut kadar toy
suyun inadınca hırçın
hoyrat bir kentte yabankedisi
bir kenti gölgeler defne ağacı

geceye saplanan yoksul zaman
tarih kan kızıl, ateş yakut
teninde kar kristali
hayal perdesine emanet ömrün
suskunluğu yıkar çaresiz iyilik
zekâyı donduran saltanatı
bu kenti gölgeler leylak sürgünü

zalimlerin lütfudur hoşgörü
beyin vebasının o işkence şehveti
kötülüğün özgürlüğü, ruhuna batan kıymık
mağrur ve yaralı duygusal korsan
ne temsil edersin umumun piyesini
ne de teslim edersin ruhunun şifresini
gölgeler kentin pasını bir ıtır kokusu

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir